Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

Kazanie z dnia 22.03.2015 r. – Pastor Piotr Bronowicki

Kazanie z dn. 22 marca 2015 r. – głoszący Pastor Piotr Bronowicki

Pierwszy list św. Pawła do Koryntian:
Rozdział 3, wersety 1-23.

I ja, bracia, nie mogłem mówić do was jako do duchowych, lecz jako do cielesnych, jako do niemowląt w Chrystusie. Apostoł Paweł nie powiedział, że mówi do wszystkich ludzi, tylko mówi do braci i sióstr, czyli jest to mowa o wierzących ludziach, którzy są w społeczności dzieci Bożych. Są dwa style życia jeśli chodzi o ludzi wierzących: cielesny i duchowy.
Dlaczego chcemy darów Ducha Świętego? Jakie są nasze pobudki? Mogą być różne – finansowe, spełnienie swoich marzeń, czy inne ludzkie potrzeby, szlachetne, ale cielesne. Duchowość to zupełnie coś innego. Ciało będzie wykazywało swoje potrzeby. Czy zastanawiamy się, co ciało do nas mówi? Kiedy zaczniemy oceniać duchem to, co mówi ciało, to wtedy dopiero zaczynamy rządzić naszym ciałem.
Słowo Boże nam wyraźnie mówi, że w istocie człowieka najważniejszy jest duch. Człowiek został stworzony i najważniejsze w Bożym tworzeniu człowieka był dech, który dał Bóg. Bóg dmuchnął w nos dech życia, a więc dał swojego ducha do wnętrza człowieka i wtedy człowiek stał się istotą żyjącą. Według ciała zmartwychwstanie jest bez sensu. Chrześcijaństwo jest bez sensu z punktu widzenia ciała i umysłu. Ale dla ducha jest to najistotniejsza i najważniejsza rzecz. Duch jest najtrwalszą częścią człowieka. Ciało zgnije, ulegnie zniszczeniu, a duch jest wieczny. Nie możemy żyć w sposób cielesny, bo ciało nie ma nic wspólnego z niebem. Ciało i krew Królestwa Bożego nie odziedziczą. Mamy wykształtować w sobie ducha, który będzie pokorny, bo Bóg kocha ludzi pokornego serca.
Moc Ducha Świętego jest do tego, aby wyganiać demony, leczyć choroby, uwielbiać Boga. Bardzo często dary Ducha Świętego są przez ludzi marnowane, zużywane tylko dla zaspokojenia naszych własnych zachcianek. Nasza służba musi polegać na tym, że nasze ciało składamy w ofierze, żeby ciało nie miało żadnego wpływu na ducha.
Słowo Boże mówi, że cielesność człowieka wierzącego posiada dwie główne cechy: zazdrość i kłótnia. Jeśli w naszym życiu występuje zazdrość w jakiejkolwiek formie, są sprzeczki i kłótnie, to wszystko to są cechy ciała.